Dag 11: 21 februari

7uur: de wekker loopt af. Moeilijk om echt wakker te worden, aangezien het hier pas klaar wordt rond 8uur. Duw op de lichtschakelaar van de badkamer om een frisse douche te nemen, helaas geen elektriciteit… Dan maar douchen met de zaklamp. We werden uitgenodigd om rond 17uur naar het schooltje te komen. Daar zou Fatou (een leerkracht van de school) ons opwachten. Ze had ons uitgenodigd om mee te gaan naar een huwelijksceremonie. We ontmoetten haar hele familie, en ze toonde ons met veel plezier haar huis. Fatou is een zeer keurige vrouw: steeds prachtig gekleed en helemaal opgemaakt. De verbazing was bij ons dus ook groot wanneer we haar huis zagen. Het is heel primitief. Het heeft geen keuken noch badkamer, er zijn overal kieren en spleten (paradijs voor dieren), geen deuren, ramen of vloer,… Water wordt nog met de hand uit de diepe waterput opgehaald. Haar hele familie was blij om ons te ontmoeten. We zagen haar neef, broers, zussen, kinderen van zussen, haar kinderen, kinderen van neven en nichten, en nog vele meer! We zaten intussen al te wachten op de huwelijksceremonie tot rond 18u30. We besloten om naar het huis te gaan waar de ceremonie zou plaatsvinden. Het werd geen ceremonie zoals we verwachtten. Het was allemaal zeer ingetogen aangezien de moeder van de bruid enkele maanden geleden overleden was. We wachtten nog een groot uur tot de bruid tevoorschijn kwam, daarna trokken we terug naar Fatou haar huis waar een maaltijd op ons stond te wachten. We sloten de avond af met een heerlijk Afrikaans gerecht (kip met uien, noedels en gebakken aardappelen), dat we uiteraard ook met onze handen opaten, en allemaal samen uit één schaal. De broer en neef van Fatou liepen met ons mee tot aan onze compound, zodat we veilig thuiskwamen in het donker. We bespraken wat we terug konden doen voor Fatou en haar familie. Het besluit: we gaan voor hen pannenkoeken bakken!