Dag 2

Dag 2: 12 februari

’s Nachts is er veel lawaai in de buurt. Aangezien er ook geen ramen in het huisje zitten hoor je alle geluiden. Veel krekels, feestjes, en ’s morgens om 6uur hoor je al mensen luid bidden vanuit de moskee. Na ons ontbijt in onze eigen tuin in de prachtige zon zijn we voor de eerste keer naar het Picca schooltje geweest. Toen we binnenkwamen hoorden we meteen veel geroep vanuit alle klassen. Het gaat er hier veel luider aan toe dan bij ons. De kinderen roepen hun antwoord, of de hele klas roept het alfabet luidop. Ook de leerkrachten hebben een luide stem. Dit is puur uit enthousiasme, je merkt dat ze begaan zijn met de kinderen en het beste willen voor hen. De leerkrachen nemen de kinderen ook meer op de schoot en bij de hand, veel meer dan in België. Ook alle deuren in de klaslokalen staan open, waardoor er op de speelplaats veel lawaai te horen is. De speelplaats is zeer klein en omringd door muren. De kinderen hebben geen plaats om echt te spelen op de speelplaats, tijdens de speeltijd gaan ze vaak neerzitten in de schaduw om hun drankje op te drinken en hun koek op te eten. Er is geen plaats om tikkertje te spelen of om met een springtouw te spelen. Na een eerste ontmoeting met de directeur Keba, werden we rondgeleid in de verschillende klassen. Telkens we binnenkwamen werden we verwelkomd met een knuffel en een hand. Je voelde meteen dat iedereen blij was dat we er waren. De kindjes riepen ook telkens in koor “good morning teacher, good morning friends”. Alle kinderen dragen een uniform, en zien er allemaal zo schattig uit! Ze komen ook heel graag rond je hangen, rond iedere vinger is er 1 kind te vinden. Ze willen je allemaal graag eens aanraken of een hand vasthouden. We vragen ons toch af hoe het komt dat ze ons allemaal willen aanraken… We vinden dit helemaal niet vervelend, maar wel een beetje vreemd. In de klaslokalen was niet veel materiaal aanwezig. Toch waren we aangenaam verrast over wat er wel al aanwezig was: versieringen, het alfabet die aan de muur hing, de muren die beschilderd waren in de creative room, tekeningen en figuren aan de muur,… Het was een zeer leuke eerste ervaring maar toch hadden we wat gemengde gevoelens. Het was zeer leuk, we waren aangenaam verrast, iedereen was enorm vriendelijk en we voelden ons welkom maar toch is het nog steeds zo verschillend van de Belgische kleuterscholen… Dit betekent niet dat het kleuteronderwijs hier “minder” is maar gewoon kwalitatief anders.

De kinderen van Modou gaven ons ook reeds een nieuwe naam: Ariane heet Mariama, Nathalie heet Aminata. Herlinde heet Hadi, Bieke heet Mati, Lutziana heet Fatu.

Met de andere meisjes klikt het heel goed, we zijn blij dat we dit avontuur allemaal samen mogen meemaken!

In de namiddag zijn we nog wat boodschappen gaan doen en zijn eens langs het strand gaan wandelen. We zijn aangenaam verrast door het land. We hadden verwacht dat het een lang ging zijn met alleen zand, zonder veel groen. Het landschap is toch echt mooi! Er zijn veel palmbomen, een mooie zee, en veel mooie felle kleuren (de foto’s volgen).