Dag 20: 2 maart

’s morgens zijn we richting Serrekunda getrokken. Daar is er een enorm grote markt waar je vanalles kunt vinden. Wij waren op zoek naar 30 goedkope, oude tshirts die we als schorten zouden kunnen gebruiken voor de kinderen in de creative room. Zo wordt hun mooie uniform niet telkens vuil. Heel toevallig kwamen de jongen tegen die ons de vorige keer ook begeleid had op de markt. Hij was zeer vriendelijk en bood ons aan om mee te gaan zoeken naar de tshirts. Uiteindelijk hebben we voor elke tshirt 1 euro betaald, wat achteraf gezien nog véééééél teveel geld was. Op een ander kraampje vroegen we uit nieuwsgierigheid hoeveel een tshirt kostte. Blijkbaar was het daar maar een halve euro… En dit terwijl we al de helft afgedongen hadden waar wij de tshirts gekocht hadden. Om af te sluiten gingen we nog iets drinken met hem en zijn broer en trakteerden we hem op een cola, om hem te bedanken.

De directeur nodigde ons uit op een maandelijkse vergadering waar alle directeurs van de scholen uit de omgeving moeten aanwezig zijn. We kwamen 3 kwartier te laat maar de vergadering was nog steeds niet begonnen. Het eerste punt dat de directeur wou bespreken was Independence day voor de kinderen (die valt op 23 maart). Uiteindelijk was de hele vergadering een bespreking van deze dag. Het was saai aangezien het gesprek moeilijk te volgen was want de spreker zijn Engels was heel slecht. Het zitten was niet comfortabel want we moesten op kleuterbankjes plaatsnemen… Tijdens de hele vergadering belden er verschillende gsms. In Gambia is het blijkbaar niet belangrijk om deze op stil te zetten, maar je neemt gewoon je gsm op en loopt naar buiten. Na twee uur waren we zeer blij dat we eindelijk buiten waren. ’s Avonds gingen we op restaurant en daarna wilde we eens kijken wat het afrikaanse uitgaansleven ons te bieden had. We belandden in een lokale bar, heel gezellig: in open lucht! Er was niet veel volk en na een tijdje besloten we om zelf maar het feest in gang te zetten door te dansen. Niet veel later stonden er een 10-tal Gambianen rond ons. Toen we naar huis wilden, bood een jongen die we daar hadden leren kennen ons aan om een taxi naar huis te nemen. Wij wilden dit uiteraard niet, we zijn al gewend om hier alles te voet te doen. Achteraf beseften we waarom hij ons deze taxi aanbood. Een vijf-tal jongens liepen heeltijd mee met ons en het was echt irritant eigenlijk, ze bleven maar naast ons wandelen en praten, zelfs toen we ons echt kwaad maakten op hen. Ze lieten ons niet met rust en uiteindelijk zijn we de straat overgestoken waar de politie stond en deden we alsof we naar de politie stapten. Toen lieten ze ons met rust en konden we naar huis stappen. De volgende keer nemen we een taxi!

Dag 22: 4 maart

Nathalie is genezen en komt ook terug naar school! Het nieuwe weekthema is gevoelens. In het weekend hadden we al vanalles voorbereid: een spelbord rond de verschillende emoties, een werkblaadje met smiley’s die de kinderen moesten inkleuren (de kinderen mochten alleen de happy faces inkleuren en uiteindelijk kwam er dan een visje tevoorschijn), een loopspel met de 4 emoties (de 4 emoties waren verspreid opgehangen en in groepjes moesten ze lopen van de ene naar de andere emotie) enzovoort. In de creative room wouden we maskers maken door ballonnen te bekleven met krantenpapier. We vonden het een leuke opdracht omdat het goed paste bij het thema emoties. Uiteindelijk bleek dat de kinderen deze opdracht helemaal niet aankonden, het was veel te moeilijk voor hen. De volgende dag hebben we snel een andere opdracht bedacht. We organiseerden 4 grote tafels, en om de 15 min moesten de kinderen doorschuiven naar de volgende tafel. Aan tafel 1 konden ze een smiley bestempelen met oorstokjes, aan tafel 2 konden ze stempelen met bladeren van een boom, aan tafel 3 konden ze in verf blazen met rietjes en aan tafel 4 mochten ze bellen blazen in een mengsel van verf en zeep en zo leuke afdrukken maken op hun blad papier. Enkelen konden het toch niet laten om te drinken van dit mengsel. Gelukkig werden ze al snel verraden door hun buur “teacher, teacher, look at this one”. Dan kijken we in de mond en als het helemaal blauw ziet weten we hoe laat het is… Maar ze hebben het allemaal overleefd! Het was een zeer geslaagde opdracht aangezien de kinderen aan elke tafel konden experimenteren met verschillende materialen en stempeltechnieken. Ze waren heel braaf en genoten ervan.

Dag 23: 5 maart

Hoera! Vandaag is Herlinde (eindelijk!) trotse meter geworden van Abel Devos! We vierden dit met een glas cava op het strand. Op de achtergrond was een mooie zonsondergang te zien, het was een prachtig moment.

Dag 24: 6 maart

Vandaag gingen we op bezoek naar een ander school: The Swallow. We hadden geen afspraak, maar hadden wel al 3x proberen te bellen om een afspraak te maken. Toen we geen antwoord kregen besloten we om gewoon eens langs te gaan aangezien dat bij ons in de Picca Nursery School ook kan. Toen we daar aankwamen werden we vriendelijk onthaald door twee mannen aan de deur, ze nodigden ons meteen uit om binnen te komen en een kijkje te nemen. We waren verbaasd toen we zagen hoe groot deze school was. Vooral de speelplaats was ENORM groot in vergelijking met de speelplaats op onze school… De kinderen leken ook veel minder te vechten en hadden meer activiteiten om zich bezig te houden. Alles leek goed georganiseerd, zo konden ze bijvoorbeeld verschillende versnaperingen kopen op de speelplaats. We ontmoetten enkele belgische stagiairs. Enkelen van hen vertrokken de volgende week al terug naar huis. Toen beseften we allemaal dat onze tijd hier ook heeeel snel gaat, misschien wel een beetje te snel. We tellen de dagen en panikeren bij de gedachte dat we op 8 mei al terug naar huis vertrekken… De school ziet er misschien mooi en goed georganiseerd uit, maar de sfeer in onze school is niet te evenaren. De leerkrachten bij ons zijn duizend keer vriendelijker, opener en enthousiaster. Uiteindelijk is het ook het team die de basis vormt van de hele school…